III Rzesza

Wyświetlanie 25–36 z 102 wyników

  • Odznaka partyjna NSDAP związana z dojściem Adolfa Hitlera do władzy w 1933 (NSDAP-Abzeichen Adolf Hitler 1933) - III Rzesza

    Odznaka partyjna NSDAP związana z dojściem Adolfa Hitlera do władzy w 1933 (NSDAP-Abzeichen Adolf Hitler 1933) – III Rzesza

    37,00 

    Partia NSDAP była jednym z wielu ekstremistycznych prawicowych ugrupowań politycznych, które pojawiły się w Niemczech po I wojnie światowej. Wraz z początkiem wielkiego kryzysu szybko zyskała rozgłos i znaczącą pozycję – w 1932 r. stała się najliczniejszą partią w niemieckim parlamencie.

    Błyskawiczne dojście do władzy NSDAP zaczęło się w 1930 r., kiedy zdobyła ona 107 miejsc w niemieckim parlamencie, Reichstagu. W lipcu 1932 r., osiągnąwszy 230 miejsc, została najliczniejszą partią w Reichstagu. W ostatnich latach Republiki Weimarskiej (1930-1933 r.) rząd sprawował władzę na mocy dekretów, ponieważ nie miał większości w parlamencie. Polityczna i ekonomiczna niepewność oraz niezadowolenie elektoratu ze stanu rzeczy działało na korzyść NSDAP.

    Wskutek masowego poparcia dla nazistów niemiecki prezydent Paul von Hindenburg mianował Hitlera kanclerzem 30 stycznia 1933 r. Zajęcie tego stanowiska przez Hitlera utorowało drogę dla nazistowskiej dyktatury po śmierci Hindenburga w sierpniu 1934 r.

    Hitler był wpływowym i charyzmatycznym mówcą, który – wykorzystując poczucia gniewu i bezsilności ogromnej części wyborców – pozyskał wielu zwolenników wśrod Niemców rozpaczliwie potrzebujących zmiany. Wyborcza propaganda nazistów obiecywała wydostanie kraju z kryzysu. Naziści przyrzekali, że z powrotem ożywią niemieckie wartości kulturowe, uchylą postanowienia traktatu wersalskiego, zażegnają niebezpieczeństwo rzekomego komunistycznego powstania, dadzą Niemcom pracę i przywrócą krajowi jego „należną pozycję” światowej potęgi. Hitler i inni nazistowscy propagandyści z łatwością przekierowali gniew i strach ludności w stronę Żydów, marksistów (komunistów i socjaldemokratów) i tych, których naziści obarczali odpowiedzialnością za podpisanie rozejmu w listopadzie 1918 r. i traktatu wersalskiego oraz ustanowienie republiki parlamentarnej. Hitler i naziści często nazywali tych ostatnich „listopadowymi przestępcami”.

    źródło: encyclopedia.ushmm.org

    Szybki podgląd
  • Odznaka honorowa Reichssieger w Reichsberufswettkampf 1939 (Ehrenzeichen Reichssieger im Reichsberufswettkampf 1939) - III Rzesza

    Złota odznaka zawodowa Reichssieger w Reichsberufswettkampf 1939 (Ehrenzeichen Reichssieger im Reichsberufswettkampf 1939) – III Rzesza

    60,00 

    Wdrażanie zawodów zawodowych Rzeszy zostało zapoczątkowane w 1933 r. przez Młodzieżowe Kierownictwo Rzeszy i Niemiecki Front Pracy. Pierwsze zawody odbyły się w 1934 roku. Zostały one przeprowadzone przez Niemiecki Front Pracy i Hitlerjugend (HJ) początkowo tylko dla młodych ludzi. Zawody zostały podzielone według poziomów, zawody lokalne, zawody okręgowe, zawody okręgowe i wreszcie zawody ogólnopolskie.

    Podzielono ją na ok. 20 zawodów szkoleniowych, od 1935 r. dodano uczniów. W 1938 roku dopuszczono do udziału dorosłych. Odznaki przyznawano na 3 poziomach. Brąz dla Kreissiegera, srebro dla Gausiegera i złoto dla Reichssiegera, każdy również rozpoznawalny po górnym zakrzywionym napisie na odznace. W konkursie sprawdzana była praktyka zawodowa, teoria, a także wiedza ideowa.

    Dziewczęta miały również egzamin z ekonomii domu. Zwycięzcy zyskali uznanie i większe możliwości kariery. Reichssieger zostały wręczone Adolfowi Hitlerowi 1 maja. Dla Hitlerjugend rywalizacja zawodowa była ważną platformą ideologiczną, reklamową i autoportretową.

    Źródło: Wikipedia

    Szybki podgląd
  • Pancerna Odznaka Szturmowa za 25 misji (Panzerkampfabzeichen mit Einsatzzahl 25) - III Rzesza

    Srebrna Pancerna Odznaka Szturmowa za 50 misji (Panzerkampfabzeichen mit Einsatzzahl 50) – III Rzesza

    55,00 

    Odznaka Szturmu Pancernego była nagrodą dla żołnierzy czołgu i ich oddziałów wsparcia w czasie II wojny światowej. Został on podarowany przez Generalobersta Walthera von Brauchitscha 20 grudnia 1939 roku i początkowo nosił nazwę Panzerkampfwagenabzeichen, którą rok później przemianowano i odtąd nosił nazwę Panzerkampfwagenabzeichen.

    Pierwotnie odznaka była w jednym stopniu, dalszy przebieg wojny w końcu sprawił, że konieczne stało się stworzenie wyższych poziomów dla Odznaki Szturmu Pancernego (zarówno w kolorze srebrnym, jak i brązowym). Wynikało to z faktu, że coraz więcej członków wojsk pancernych i podległych im jednostek przekraczało warunki do nadania Odznaki Szturmu Pancernego. Dekretem z 22 czerwca 1943 r. Naczelne Dowództwo Armii ostatecznie zatwierdziło ich wprowadzenie. Otrzymana klasyfikacja była następująca:

    Poziom 1: Odznaka bojowa czołgu
    Poziom 2: Odznaka czołgu szturmowego z numerem misji 25
    Poziom 3: Odznaka czołgu szturmowego z numerem misji 50
    Poziom 4: Odznaka szturmowa czołgu z numerem misji 75
    Poziom 5: Odznaka szturmowa czołgu z liczbą misji 100

    Srebrna odznaka szturmowa pancerna była odtąd zarezerwowana dla załóg czołgów jednostek pancernych, a odznaka szturmowa pancerna z brązu dla załóg pancernych jednostek zwiadowczych. Członkowie jednostek dział szturmowych, jednostek czołgów szturmowych i jednostek niszczycieli czołgów z wydziałów niszczycieli czołgów otrzymywali jedynie odznakę generalnego szturmu.

    Odznaka szturmowa pancerna była noszona jako przypinka po lewej stronie klatki piersiowej, zarówno na służbie, jak i poza nią, we wszystkich mundurach Wehrmachtu. Można go było również nosić do wszystkich mundurów partyjnych i państwowych. Zredukowana forma (igła 16 mm) nagrody mogła być noszona na lewej klapie płaszcza dla odzieży mieszczańskiej. Podczas uroczystych okazji dopuszczano odpowiednią miniaturową zawieszkę do łańcuszka od fraka.

    Szybki podgląd
  • Odznaka Spadochroniarza Luftwaffe (Fallschirmschützenabzeichen der Luftwaffe) - III Rzesza

    Odznaka Spadochroniarza Luftwaffe (Fallschirmschützenabzeichen der Luftwaffe) – III Rzesza

    55,00 

    Odznaka Spadochroniarza Luftwaffe (Fallschirmschützenabzeichen der Luftwaffe) została podarowana 5 listopada 1936 roku przez Naczelnego Dowódcę Sił Powietrznych Niemiec Hermanna Göringa i była nadawana oficerom, podoficerom i szeregowcom Wehrmachtu po pomyślnym ukończeniu kursu spadochronowego. Wyjątkiem byli oficerowie i podoficerowie, którzy pracowali jako nauczyciele w szkole spadochronowej. Otrzymali oni odznakę spadochroniarza natychmiast po pomyślnym ukończeniu szkolenia spadochronowego, ponieważ opanowali już szkolenie strzeleckie.

    Odznaka Spadochroniarza została przyznana za udany kurs skoczków w jednej ze szkół spadochronowych Sił Powietrznych. Trwało to początkowo dwa miesiące i zostało skrócone w czasie wojny. Odznakę Spadochroniarza Sił Powietrznych nadano wraz z dowodem nabycia, tzw. licencją spadochroniarza, po sześciu udanych skokach. Certyfikat i odznaka były bezpośrednio powiązane z zależnym od stopnia dodatkiem spadochroniarza w wysokości od 65 do 120 marek miesięcznie. Aby otrzymać licencję i zasiłek, dany członek Wehrmachtu musiał zademonstrować minimalną liczbę sześciu skoków rocznie. Odznaka była noszona jako wielki honor.

    Odznaka była noszona jako przypinka na lewej piersi.

    Szybki podgląd
  • Krzyż Matki (Mutterkreuz) złoty, III Rzesza

    Krzyż Matki Złoty (Mutterkreuz in Gold) złoty, III Rzesza (#12)

    40,00 

    Krzyż Honorowy Niemieckiej Matki (niem. Ehrenkreuz der Deutschen Mutter), nazwa skrócona Krzyż Matki (Mutterkreuz) został ustanowiony 16 grudnia 1938 r. jako odznaczenie w formie orderu przez NSDAP . Miał on pełnić dla matek podobną funkcję jak Krzyż Żelazny dla żołnierzy, wspólnocie narodowej symbolizując Matkę wielodzietną uhonorowaną za swoje „życie i zdrowie”, zaangażowanie w poród i wychowanie dziecka. Adolf Hitler, w imieniu którego przyznano zaszczyt, opisał macierzyństwo jako „pole bitwy” kobiet. Tylko kilka matek odmówiło nagrody.

    Podobnie jak w przypadku zakonu wojskowego, istniały różne stopnie Krzyża Matki. Wartość została podzielona według liczby dzieci: matki z czwórką lub więcej dzieci otrzymały brązowy krzyż matki, dzieci z sześcioma i więcej dziećmi otrzymały srebrny, a ośmiorga i więcej dzieci otrzymało złoty krzyż matki. Składał się z wisiorka w kształcie krzyża ze swastyką pośrodku, otoczonego napisem „Matka Niemka”. Matki miały nosić nagrodę na niebiesko-białej wstążce na szyi lub jako miniaturowy krzyżyk na klapach podczas uroczystych okazji. Aby zachować dostojny charakter zaszczytu, niedopuszczalne było noszenie krzyża matki w życiu codziennym oraz w odzieży roboczej.

    Odznaczenie, wzorowane na krzyżu teutońskim (krzyżackim).

    Nadawano je w ramach tzw. „Wojny urodzeń” (Geburtenkrieg). Otrzymać go mogły tylko określone kobiety (spełniające m.in. kryteria rasowe). Z góry wykluczone były matki „aspołeczne”, jak również „rasowo” lub „umysłowo małowartościowe”.

    Każda posiadaczka Krzyża Matki miała prawo do publicznego pozdrowienia (tzw. salutu rzymskiego) od członków Hitlerjugend, preferencyjnego traktowania w urzędach i pierwszeństwa przy zajmowaniu miejsc w transporcie publicznym.
    Z drugiej strony, ludność prześmiewczo nazywała to odznaczenie „orderem króliczym”.

    Łącznie przyznano ponad 5,5 mln krzyży.

    (źródło: Wikipedia)

    Szybki podgląd
  • Srebrny Krzyż Niemiecki (Deutsches Kreuz) - III Rzesza

    Srebrny Krzyż Niemiecki (Deutsches Kreuz) – III Rzesza (#10)

    90,00 

    Krzyż Niemiecki (niem. Deutsches Kreuz) – odznaczenie ustanowione przez Adolfa Hitlera, 28 września 1941, jako odznaczenie wyższej rangi niż Krzyż Żelazny I klasy, ale niższej niż Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego. Występował w dwóch odmianach:złotej i srebrnej (co odpowiadało kolorom wieńca laurowego otaczającego swastykę). Złota wersja była znacznie powszechniejsza (około 38 000 nadań), gdyż wiązała się z bezpośrednimi czynami bojowymi, podczas gdy srebrna dotyczyła raczej zasług na polu wsparcia i była nadawana rzadziej (około 2000 razy). Pierwotnie był nagrodą za dzielność, później stał się odznaczeniem za zasłużoną służbę i jako taki, był traktowany jako kontynuacja Krzyża Zasługi Wojennej (Kriegsverdienstkreuz) z mieczami.
    (źródło: Wikipedia)

    Szybki podgląd
  • Odznaka Gdańskiego Związku Obrony Przeciwlotniczej (Abzeichen Danziger Luftschutzbund) - III Rzesza

    Odznaka Gdańskiego Związku Obrony Przeciwlotniczej (Abzeichen Danziger Luftschutzbund) – III Rzesza

    37,00 

    Odznaka Danziger Luftschutzbund (DLB) – Odznaka Gdańskiego Związku Obrony Przeciwlotniczej. W czasie wojny wzrosło znaczenie Związku Ochrony Przeciwlotniczej Rzeszy (RLB). Jej struktury podlegały policji LS. Początki tej formacji w Gdańsku sięgają okresu międzywojennego – już w czerwcu 1933 r. w Wolnym Mieście Gdańsku powołano Gdańskie Towarzystwo Ochrony Przeciwlotniczej (DLB). Było ono formalnie niezależne, ale zorganizowane ściśle na wzór RLB, która istniała już wówczas w Rzeszy Niemieckiej. Początkowo obszar miast Gdańska i Sopotu podzielony był na dziewięć obwodów DLB, jednak z czasem ich liczba rosła (11 w 1939 r.).

    Równolegle z rozbudową DLB otwarto także szkoły obrony chemicznej i przeciwlotniczej pod kierunkiem gdańskiego SS. W chwili wybuchu wojny DLB liczyło już 2300 czynnych funkcjonariuszy. Związek szybko też się zjednoczył (jako jedna z pierwszych organizacji w Gdańsku) – już 5 października 1939 roku został włączony do RLB. Po utworzeniu Reichsgau Danzig-Westpreussen odpowiednio utworzono grupę okręgową RLB Danzig-Westpreussen, której kierownictwo znajdowało się w Elisabethwall. Garnizon gdański w strukturach RLB początkowo składał się z dwóch lokalnych grup: „Danzig” – dla Śródmieścia, Schidlitz i Langgarten (7 obwodów) oraz „Langfuhr-Zoppot” – dla Langfuhr, Neufahrwasser, Olivy i Sopotu (5 obwodów). Po integracji Prausta (1 kwietnia 1942 r.) powstała trzecia lokalna grupa RLB „Ziemia Gdańska”.

    źródło: opowiadaczehistorii.pl

    Szybki podgląd
  • Złota odznaka I stopnia NSDAP za 25 lat służby - III Rzesza

    Złota odznaka I stopnia NSDAP za 25 lat służby – III Rzesza

    55,00 

    Nagroda Dienstauszeichnung der NSDAP została przekazana dekretem z 2 kwietnia 1939 r. przez kanclerza Rzeszy Adolfa Hitlera za zasługi dla wszystkich członków partii, niezależnie od tego, czy byli liderami grupy, czy tylko członkami. Fuhrer chciał w ten sposób docenić wieloletnią lojalną pracę w służbie NSDAP. Nie miało znaczenia, czy praca ta miała charakter etatowy, czy wolontariacki. Nagroda za usługi przyznawana była w 3 stopniach. Pierwszy poziom był złotym krzyżem z białymi emaliowanymi ramionami krzyża, drugi poziom był srebrnym krzyżem z niebieskimi emaliowanymi ramionami krzyża, a trzeci poziom to brązowy krzyż bez emalii. Złoto przyznano po 25 latach, srebro po 15 latach, a brąz po 10 latach wiernej służby. Wykonano okazy z lekko zakrzywionymi ramionami krzyża i płaskimi krzyżami.

    Nagroda za służbę była noszona na dużej sztabie medalowej. Niezwykłe było to, że kobiety nosiły nagrodę na szyi na wstążce o szerokości 15 mm (tak jak w przypadku Krzyża Matki). Tylko odpowiednie wstążki były noszone na małej sztabce medalowej. Jeśli przyznano wyższy poziom, niższy poziom nie musiał być odrzucany, można go było kontynuować.

    źródło: Internet

     

    Szybki podgląd
  • Brązowy Krzyż Hiszpanii (Bronze Spanienkreuz mit Schwertern) - III Rzesza

    Brązowy Krzyż Hiszpanii (Bronze Spanienkreuz mit Schwertern) – III Rzesza (#16)

    55,00 

    Krzyż Hiszpanii (niem. Spanienkreuz) – niemieckie odznaczenie wojskowe ustanowione przez Adolfa Hitlera 14 kwietnia 1939 roku w celu nagrodzenia żołnierzy walczących w ramach Legionu Condor w hiszpańskiej wojnie domowej.

    Krzyż został ustanowiony w trzech klasach – złotej, srebrnej i brązowej, a każda z nich posiada dwie wersje – złota z mieczami i brylantami oraz z mieczami, srebrna z mieczami i bez mieczy, brązowa z mieczami i bez mieczy.

    Krzyż z mieczami był nadawany żołnierzom Legionu Condor oraz marynarzom Kriegsmarine uczestniczącym w bezpośrednich walkach. Przy czym:

    – Złoty z mieczami i brylantami – nadawany był za szczególne i wzorowe wykonywanie zadań bojowych. Nadano 28 krzyży.
    – Złoty z mieczami – za wykazane męstwo i odwagę w walce. Nadano 1126 krzyży.
    – Srebrny z mieczami – za udział w walce mającej decydujące znaczenie dla losów wojny. Nadano 8304 krzyże.
    – Brązowy z mieczami – za udział w walce. Nadano 8462 krzyże.

    Krzyż bez mieczy był nadawany żołnierzom, marynarzom i osobom cywilnym, które przez co najmniej trzy miesiące współdziałały z Legionem Condor lub marynarką wojenną na terenie Hiszpanii, lecz nie brały udziału w bezpośrednich walkach. Nadano 327 Srebrnych i 7869 Brązowych Krzyży bez mieczy.

    Noszony był bezpośrednio na bluzie na piersi po prawej stronie. Krzyż był nadawany w latach 1939–1940 i łącznie nadano 26 056 krzyży.

    Szybki podgląd
  • Odznaka Hitlerjugend Niemieckiej Młodzieży Robotniczej (HJ Traditionsabzeichen Deutsche Arbeiter Jugend), pierwszy wzór - III Rzesza

    Odznaka Hitlerjugend Niemieckiej Młodzieży Robotniczej (HJ Traditionsabzeichen Deutsche Arbeiter Jugend), pierwszy wzór – III Rzesza

    37,00 

    Początki Hitlerjugend (Hitlerjugend) sięgają marca 1922 roku wraz z utworzeniem Jugendbund der NSDAP, Partii Narodowo-Socjalistycznej Deutsche Arbeiter (Ligi Młodzieży Narodowo-Socjalistycznej Niemieckiej Partii Robotniczej), pod kontrolą SA, Sturmabteilung, (oddział szturmowy / szturmowy). W kwietniu 1924 roku Jugendbund der NSDAP został przemianowany na Grossdeutsche Jugendbewegung (Wielki Niemiecki Ruch Młodzieży), a 4 lipca 1926 roku Grossdeutsche Jugendbewegung został oficjalnie przemianowany na Hitler Jugend Bund der deutsche Arbeiterjugend (Hitlerowska Liga Młodzieży Niemieckiej Młodzieży Robotniczej).

    Pierwszą odznaką członkowską HJ tzw. Traditionsabzeichen była okrągła odznaka wprowadzona w 1929 r. W 1933 r. po dojściu Hitlera do władzy wielu młodych ludzi, którzy dorastali w organizacjach młodzieżowych, stało się zagorzałymi przeciwnikami dyktatury narodowosocjalistycznej, wtedy prowadzono drugi wzór odznaki członkowskiej HJ, który był używany przez całą erę Trzeciej Rzeszy. Odznaka członkowska drugiego wzoru była stosowana w formie metalowo-emaliowanej na nakryciach głowy i brązowym mundurze koszulowym oraz w formie tkaniny na koszulkach sportowych itp. Po wprowadzeniu odznaki drugiego wzoru w 1933 r. pierwsza odznaka wzorcowa była nadal noszona jako odznaka członkowska odznaka „tradycje” aż do wprowadzenia Złotej Odznaki Honorowej HJ w czerwcu 1934 r.

    źródło: internet

    Szybki podgląd
  • Odznaka sympatyka NSDAP Przebudzenie Niemiec 1933 (Abzeichen NSDAP Deutschland Erwache 1933) - III Rzesza

    Odznaka sympatyka NSDAP Przebudzenie Niemiec 1933 (Abzeichen NSDAP Deutschland Erwache 1933) – III Rzesza

    37,00 

    Deutschland Erwache! był popularnym hasłem partii nazistowskiej, oznaczającym „Przebudzenie Niemiec!”. Data 1933 odnosi się do niemieckich wyborów federalnych w tym roku. Były to ostatnie wolne wybory w zjednoczonych Niemczech aż do 1990 roku. Było to hasło do powstania zarówno dla całych Niemiec jak i zapowiedź wielkich zmian. Wydano również wiele publikacji o tym samym tytule oraz filmy propagandowe.

    Narodowo-Socjalistyczna Niemiecka Partia Robotnicza (NSDAP) była partią polityczną założoną w Republice Weimarskiej, której program i ideologię (narodowy socjalizm) wyznaczał radykalny antysemityzm i nacjonalizm oraz odrzucenie demokracji i marksizmu.

    Szybki podgląd
  • Medal za Kampanię Zimową na Wschodzie 1941/1942 (Medaille „Winterschlacht im Osten 1941/42) - III Rzesza

    Medal za Kampanię Zimową na Wschodzie 1941/1942 (Medaille „Winterschlacht im Osten 1941/42) – III Rzesza

    55,00 

    Medal Zimowy z bitwę na Wschodzie (Medal Wschodni) – niemieckie odznaczenie wojskowe, nadawane żołnierzom Wehrmachtu i ich sprzymierzeńcom, którzy zasłużyli się w walkach na froncie wschodnim w czasie mroźnej, rosyjskiej zimy na przełomie lat 1941/1942. Medal Winterschlacht im Osten 1941/42, znany również jako Ostmedaille, został nadany dekretem kanclerza Rzeszy Hitlera z dnia 26 maja 1942 r. Miał on wyrażać wspaniałe wyniki żołnierzy pierwszej linii w zimowej bitwie na wschodzie z bolszewickim wrogiem. Decydujący był okres od 15 listopada 1941 do 14 kwietnia 1942 roku. Wyznaczony obszar znajdował się na wschód od obszarów Wehrmachtu na Ukrainie i Ostlandii oraz na wschód od granicy fińsko-rosyjskiej. Odznaczenie to przyznawano nie tylko członkom Wehrmachtu, ale także zagranicznym członkom Wehrmachtu, a później także zagranicznym ochotnikom z okupowanych terenów wschodnich oraz kobietom i robotnikom fabrycznym. Warunkiem było między innymi 14 dni udziału w walkach w rejonie, 30 lotów nieprzyjaciela, rany lub odmrożenia czy 60 dni próby w innej misji w tym czasie i we wspomnianym rejonie wschodnim. Możliwe było również przyznanie nagrody poległym i zaginionym. Medal został następnie wysłany do pogrążonych w żałobie.

    Początkowo Adolf Hitler ogłosił konkurs na wykonanie projektu Medalu za Kampanię Zimową na Wschodzie 1941/1942. Jednakże żaden z 96 projektów, zgłoszonych przez wybitnych profesorów, nie odpowiadał wyobrażeniom Führera. Ostatecznie medal zaprojektował SS-Unterscharführer Ernst Krause, członek komórki odpowiedzialnej w Waffen-SS za propagandę i korespondent wojenny przy 1 Dywizji SS Leibstandarte Adolf Hitler. W 1942 dwudziestodwuletni Krause zaprezentował swoje prace na wielkiej niemieckiej wystawie sztuki. Wtedy to właśnie młody artysta zwrócił na siebie uwagę Hitlera obrazem, przedstawiającym grupę członków dywizji LSSAH odznaczonych Krzyżami Rycerskimi.

    Przy oficjalnych okazjach medal mógł być noszony zawieszony na wstążce lub jako jeden z wielu – w grupie innych odznaczeń. Na co dzień osoba odznaczona Ostmedaille mogła nosić wstążkę medalu przeciągniętą przez drugą dziurkę na guzik kurtki munduru albo prezentować wstążkę odznaczenia na klamrze orderowej, nad kieszenią po lewej stronie klatki piersiowej.

    Szybki podgląd

Wyświetlanie 25–36 z 102 wyników