II Wojna Światowa
Wyświetlanie 61–72 z 169 wyników
-
Medal za Kampanię Zimową na Wschodzie 1941/1942 (Medaille „Winterschlacht im Osten 1941/42) – III Rzesza
55,00 złMedal Zimowy z bitwę na Wschodzie (Medal Wschodni) – niemieckie odznaczenie wojskowe, nadawane żołnierzom Wehrmachtu i ich sprzymierzeńcom, którzy zasłużyli się w walkach na froncie wschodnim w czasie mroźnej, rosyjskiej zimy na przełomie lat 1941/1942. Medal Winterschlacht im Osten 1941/42, znany również jako Ostmedaille, został nadany dekretem kanclerza Rzeszy Hitlera z dnia 26 maja 1942 r. Miał on wyrażać wspaniałe wyniki żołnierzy pierwszej linii w zimowej bitwie na wschodzie z bolszewickim wrogiem. Decydujący był okres od 15 listopada 1941 do 14 kwietnia 1942 roku. Wyznaczony obszar znajdował się na wschód od obszarów Wehrmachtu na Ukrainie i Ostlandii oraz na wschód od granicy fińsko-rosyjskiej. Odznaczenie to przyznawano nie tylko członkom Wehrmachtu, ale także zagranicznym członkom Wehrmachtu, a później także zagranicznym ochotnikom z okupowanych terenów wschodnich oraz kobietom i robotnikom fabrycznym. Warunkiem było między innymi 14 dni udziału w walkach w rejonie, 30 lotów nieprzyjaciela, rany lub odmrożenia czy 60 dni próby w innej misji w tym czasie i we wspomnianym rejonie wschodnim. Możliwe było również przyznanie nagrody poległym i zaginionym. Medal został następnie wysłany do pogrążonych w żałobie.
Początkowo Adolf Hitler ogłosił konkurs na wykonanie projektu Medalu za Kampanię Zimową na Wschodzie 1941/1942. Jednakże żaden z 96 projektów, zgłoszonych przez wybitnych profesorów, nie odpowiadał wyobrażeniom Führera. Ostatecznie medal zaprojektował SS-Unterscharführer Ernst Krause, członek komórki odpowiedzialnej w Waffen-SS za propagandę i korespondent wojenny przy 1 Dywizji SS Leibstandarte Adolf Hitler. W 1942 dwudziestodwuletni Krause zaprezentował swoje prace na wielkiej niemieckiej wystawie sztuki. Wtedy to właśnie młody artysta zwrócił na siebie uwagę Hitlera obrazem, przedstawiającym grupę członków dywizji LSSAH odznaczonych Krzyżami Rycerskimi.
Przy oficjalnych okazjach medal mógł być noszony zawieszony na wstążce lub jako jeden z wielu – w grupie innych odznaczeń. Na co dzień osoba odznaczona Ostmedaille mogła nosić wstążkę medalu przeciągniętą przez drugą dziurkę na guzik kurtki munduru albo prezentować wstążkę odznaczenia na klamrze orderowej, nad kieszenią po lewej stronie klatki piersiowej.
Szybki podgląd -
Germańska Brązowa Runa Mocy (Germanische Leistungsrune in Bronze) – III Rzesza
60,00 złPodczas II wojny światowej germańska runa wydajności była nagrodą dla członków Waffen-SS zgodnie z ideologią narodowosocjalistyczną. Została podarowana przez Reichsführera SS Heinricha Himmlera 15 sierpnia 1943 roku i przedstawia Runę Zwycięstwa SS na swastyce.
Ta odznaka została przyznawana była na poziomie brązowym i srebrnym po trzyetapowym teście składającym się z:
– wykonaniu konkretnych zadań,
– sprawdzenia wydajności zespołu,
– przejścia egzaminu ideologicznego (egzamin 2 godz., egzamin ustny)Zgodnie z założeniem odznaka była „zachętą do treningu fizycznego i wojskowego w duchu światopoglądu narodowosocjalistycznego oraz potwierdzeniem dobrowolnego zaangażowania się w germańską wspólnotę losu”.Ponieważ Runa Zwycięstwa, obok swastyki, jest symbolem, który najwyraźniej wskazuje idee narodowosocjalistyczne, używanie tego znaku jest w Niemczech karalne.
Szybki podgląd -
Brązowy medal III stopnia za 8-letnią wierną służbę w SS (SS-Dienstauszeichnung 3. Stufe für 8 Jahre) – III Rzesza
55,00 złOdznaczenia za zasługi dla SS wręczono pierwszy raz 30 stycznia 1938 r., w 5. rocznicę przejęcia władzy przez narodowych socjalistów, kanclerza Adolfa Hitlera. Do nagrody wyznaczone były wszystkie stowarzyszenia oddziałów dyspozycyjnych SS, stowarzyszenia Totenkopf i szkoły SS Junker. W dniu 21 października 1938 r. w drodze rozporządzenia określono wygląd odznaczenia za zasługi.
Nagroda składała się z 4 poziomów.
I stopień przyznawano po 25 latach służby,
II stopień po 12,
III stopień po 8,
IV stopień po 4 latach lojalnej służby.I i II etap to krzyże w kształcie swastyki o wymiarach 37 x 37 mm, złocone lub posrebrzane. Poziomy 3 i 4 są w formie medalowej. Na wstążkach 1. i 2. poziomu znajdują się 2 Runy Zwycięstwa wyhaftowane w odpowiednim kolorze złotym lub srebrnym.
Jak wszystkie odznaczenia służbowe w latach 1933-1945, odznaczenie SS noszono na wstędze chabrowej na lewej piersi lub na belce medalowej, przy czym wstęga II i I stopnia przedstawiała tkane runy w wskazanym kolorze (srebrny lub złoty). Gdy przyznawano wyższą nagrodę za zasługi, niższa miała być odrzucana, ale pozostawała własnością osoby, której ją powierzono.
Do 1945 roku nie wprowadzono żadnych dalszych zmian. Dokładnych numerów nagród nie można już określić, ponieważ była to nagroda masowa. Jednak największą liczbę nagród uzyskano w czwartym i trzecim etapie. Poziom 2 i 1 był noszony w rzadkich przypadkach przez tak zwanych starych wojowników. Odznakę za służbę SS można było również nosić na równi z odznaką za służbę Wehrmachtu.
Źródło: J. Nimmergut, Niemieckie ordery i odznaczenia do 1945 r., t. 4, 2001.
Szybki podgląd -
Odznaka Gau dla członków NSDAP od 1925 roku (Gau-Abzeichen für Mitglieder der NSDAP seit 1925) – III Rzesza
60,00 złOkoło 1933 roku niektórzy gauleiterowie podarowali tradycyjną odznakę Gau członkom NSDAP, którzy należeli do partii od 1923 lub 1925 roku. Obejmowały one Gau Saksonii, Gau Bawarii Ostmark, Gau Frankonii, Gau z Halle-Merseburg, Gau z Hesji-Nassau, Gau z Magdeburga-Anhalt i Gau z Meklemburgii-Lubeki.
Odznaka honorowa została po raz pierwszy przyznana w Saksonii. Pozostałe dzielnice wprowadziły odznakę nieco później, opartą na tym samym wzorze. Inni Gaue stworzyły własne tradycje Gau lub dekoracje Gau. Nie są znane dokładniejsze postanowienia dotyczące nagrody.
Warunkiem uzyskania odznaki z rokiem 1923 było członkostwo w NSDAP przed 9 listopada 1923 r. Od ponownego ustanowienia 27 lutego 1925 r. warunkiem uzyskania odznaki z rokiem 1925 jest udokumentowane członkostwo. W Saksonii nagroda odbyła się z kartą nośną podpisaną przez Gauleitera Mutschmanna. Drugi Gaue prawdopodobnie przyjął to podejście.
Odznaka Gau była noszona po lewej stronie klatki piersiowej. Członkowie NSDAP, którzy posiadali Złotą Odznakę Honorową NSDAP, mogli nosić tylko jedną z dwóch odznak. Jednoczesne noszenie kilku odznak Gau lub Złotej Odznaki Honorowej NSDAP było zabronione.
Jako jedyny producent znany jest R. Wächtler & Lange z Mittweida. Istnieją odznaki z pinami dwużyłowymi i jednodrutowymi. Znane są również odznaki z emaliowanymi lub malowanymi swastykami. Dokładne numery nagród nie są znane.
Źródło: J.Nimmergut, Niemieckie ordery i odznaczenia do 1945 r., t. IV.
Szybki podgląd -
Prototypowa Szturmowa Odznaka Piechoty (Infanterie-Sturmabzeichen) – III Rzesza
50,00 złTe odznaki były prototypami i nigdy nie zostały wykonane w dużych ilościach, tylko kilka próbek zostało kiedykolwiek wyprodukowanych. Projekt tej odznaki różni się nieco od odznaki szturmowej piechoty, która została przyjęta przez niemieckie siły zbrojne II wojny światowej. Ta odznaka zawiera błyskawicę, bardziej znaną jako „Blitz” i niemieckiego orła z rozpostartymi skrzydłami.
Odznaka Szturmowa Piechoty, jaką znamy obecnie, została wprowadzona w grudniu 1939 roku. Mogła być przyznawana członkom niezmotoryzowanych jednostek piechoty i jednostek niemieckiej lekkiej piechoty, które brały udział w szturmach piechoty z lekką bronią piechoty na co najmniej trzech oddzielne dni walki na linii frontu 1 stycznia 1940 r. lub później. Kiedy kontrofensywa prowadziła do walki, mogła również mieć zastosowanie. Przyznanie Odznaki Szturmowej Piechoty zostało przyznane na szczeblu dowodzenia pułku.
Szybki podgląd -
Odznaka Szturmowa Wehrmachtu (Sturmabzeichen) za 100 misji – III Rzesza
50,00 złOdznaka Szturmowa (Sturmabzeichen) – nadawana była żołnierzom, którzy uczestniczyli w co najmniej trzech atakach bojowych, na pierwszej linii frontu. Ta ogólna odznaka szturmowa IV poziomu z liczbą misji 100 jest najwyższą formą nagrody i jest niezwykle rzadka. Poziom IV został również nagrodzony numerem użytkowym 75.
Generalna Odznaka Szturmowa została podarowana 1 czerwca 1940 roku przez Naczelnego Wodza Armii, generała pułkownika von Brauchitscha. Przeznaczona była dla tych części armii, które nie kwalifikowały się do otrzymania Odznaki Szturmowej Piechoty lub Pancernej Odznaki Bojowej. Wymagania do nagrody były takie same jak w przypadku Odznaki Szturmowej Piechoty: udział w 3 szturmach na linii frontu, włamywanie się z bronią przez 3 dni. Możliwe była nagroda pośmiertna.
22 czerwca 1943, po aprobacie Hitlera, pułkownik Rudolf Schmundt wprowadził wyższe stopnie z numerami rozmieszczenia 25, 50, 75 i 100. Dni operacyjne liczone były od 1 lipca 1943 roku. Liczono poprzednio osiągnięte 3 dni. Rozporządzenie dla żołnierzy, którzy długo walczyli na froncie na wschodzie lub w Afryce, mówiło, że 25 dni służby można liczyć po 15 miesiącach, 15 dni służby po 12 miesiącach i 10 dni służby po 8 miesiącach.
W przypadku poważnych obrażeń kolejny wyższy poziom mógł być przyznany po 18, 35 lub 60 dniach działania, jeśli poszkodowany nie był już zdolny do działania. Przy przeniesieniu do innej jednostki wolno było nosić tylko jeden rodzaj odznaki szturmowej (odznaka piechoty lub generalna szturmowa). Nagrody dla członków marynarki wojennej lub lotnictwa były możliwe tylko w wyjątkowych przypadkach.
Sturmabzeichen IV stopnia z liczbą „100” może zostać nadana ponownie po zaliczeniu 100 udziałów w akcjach bojowych. Na umundurowaniu w służbie i po za służbą można nosić tylko jedną Sturmabzeichen, odznaki niższego stopnia pozostają jednak na pamiątkę. Odznaka była noszona na lewej stronie kieszeni munduru. OdznAkę można było nosić na wszystkich rodzajach mundurów wojskowych oraz partyjnych. Odznaczone osoby na ubraniach cywilnych mogły tylko nosić wpiętą w lewą klapę marynarki miniaturkę Sturmabzeichen i Sturmabzeichen mit der Einsatzzahl.
Szybki podgląd -
Tarcza naramienna KRIM (Krimschild) 1941-42 – III Rzesza
45,00 złTarcza Krym – niemieckie naramienne odznaczenie wojskowe nadawane żołnierzom niemieckim i rumuńskim, którzy wzięli udział w działaniach bojowych na Półwyspie Krymskim w okresie od 21 września 1941 do 4 lipca 1942. Odznaczenie bojowe dla zdobywców Krymu, pod nazwą Krimschild (Tarcza Krym), ustanowione zostało rozporządzeniem Adolfa Hitlera z dnia 25 lipca 1942 i był wręczany jako odznaczenie bojowe wszystkim członkom Wehrmachtu, jak i osobom podporządkowanym Wehrmachtowi, którzy chwalebnie brali udział w walkach o Półwysep Krymski na lądzie, w powietrzu i na morzu. Osoba, która miała zostać uhonorowana Tarczą Krym musiała spełniać przynajmniej jeden z następujących warunków:
nieprzerwana obecność przez co najmniej 90 dni na obszarze działań bojowych na Krymie, Odniesienie ran w trakcie walki, potwierdzone otrzymaniem Odznaki za rany,wzięcie udziału w co najmniej jednej z następujących głównych operacji bojowych. Te sztywne kryteria nadawania Krimschild miały zapobiec przyznawaniu tarczy oficerom sztabowym, którzy chcieliby niskim kosztem zdobyć to odznaczenie poprzez odbycie krótkiej oficjalnej wizyty na terenie walk.
Szybki podgląd -
Złoty Krzyż Zasługi I klasy za 40 lat wiernej służby publicznej (Treuedienst-Ehrenzeichen 1.Stufe für 40 Jahre 1938) – III Rzesza (#21)
60,00 złTa odznaka honorowa została podarowana przez kanclerza Rzeszy Adolfa Hitlera 30 stycznia 1938 roku z okazji 5 rocznicy przejęcia władzy przez narodowych socjalistów. Nagroda składała się z 2 poziomów i poziomu specjalnego:
- I stopień nadawany był urzędnikom państwowym, urzędnikom, kolejarzom i robotnikom po 40 latach wiernej służby w służbie publicznej i był pozłacanym krzyżem.
- II stopień został nadany po 25 latach służby publicznej i był Krzyżem Srebrnym.
- Specjalny poziom został przyznany robotnikom i pracownikom sektora prywatnego za 50 lat wiernej służby i był również srebrnym krzyżem, ale dębowy wieniec między ramionami krzyża jest złocony, a na górnej części znajduje się pozłacana liczba – 50 ramię krzyża.
Na odwrocie napis: – Za wierną pracę (Für treue Arbeit). Oprócz bezpośredniego okresu służby wzięto pod uwagę okresy w Służbie Pracy Rzeszy, studia, służbę i szkolenie wojskowe, uwięzienie bez własnej winy i inne okresy kandydowania itp. Kiedy przyznano wyższy poziom, drugi poziom musiał zostać odrzucony, ale pozostał przy uhonorowanym. 12 sierpnia 1944 r. ponownie rozszerzono Medal Za Lojalność. Złoty liść dębu z numerem 50 na wstędze był ofiarowany na 50 lat. Projekt pochodzi od prof. Richarda Kleina z Monachium. Znanymi producentami byli: W. Deumer, Lüdenscheid, Deschler & Sohn, Monachium, Steinhauer & Lück, Lüdenscheid oraz Wächtler & Lange, Mittweida.
Źródło: J. Nimmergut, Niemieckie ordery i odznaczenia do 1945 r., tom IV, 2001.
Szybki podgląd -
Odznaka członkowska NSDAP-N (Nationalsozialistische Deutsche Arbeiterpartei Nordschleswig) – III Rzesza
37,00 złPartia nazistowska Północnego Szlezwiku, czyli obecnej Danii, która została założona w 1935 roku przez lekarza weterynarii Jensa Møllera – przewodniczącego mniejszości niemieckiej w południowej Jutlandii. Partia powstała na spotkaniu w Kilonii w 1935 roku po rywalizacji kilku grup i formacji partyjnych. Wszystkie zostały rozwiązane i po zebraniu weszły w skład nowej partii NSDAP-N. Fuzja nastąpiła za namową Berlina i uczyniła partię częścią niemieckiej partii macierzystej Rzeszy, podobnie jak inne formacje partii nazistowskiej mniejszości niemieckiej.
Od 1938 r. przywództwo NSDAP-N w mniejszości było niekwestionowane. Mniejszość była politycznie i kulturowo zorganizowana i ustosunkowana zgodnie z niemieckim modelem Rzeszy. Schleswigsche Kameradschaft odpowiadał niemieckiemu SA Rzeszy, a młodzież mniejszości była zorganizowana w Deutsche Jungen- und Mädschenschaft Nordschleswig według tego samego modelu co Hitlerjugend.
Organizacje rynku pracy były również zorganizowane na wzór nazistowski. Ta ideologiczna mobilizacja i sojusz były decydującym warunkiem wstępnym szeroko zakrojonej rekrutacji młodzieży z mniejszości do nazistowskiej służby wojennej. Aż do kapitulacji NSDAP-N była jedynym władcą mniejszości niemieckiej. Małe grupy opozycyjne, np Krąg Hadersleva wyszedł na jaw dopiero po wojnie.
Głównym żądaniem partii było przesunięcie granicy, aby południowa Jutlandia / Nordschleswig ponownie stała się częścią Niemiec. Powstała w ten sposób absurdalna sytuacja, że dwie partie nazistowskie – DNSAP i NSDAP-N stały się dla siebie najgorszymi przeciwnikami. Frits Clausen i duńscy naziści walczyli ze wszystkimi żądaniami rewizji granic, podczas gdy Jens Møller i mniejszość niemiecka, przeciwnie, nieustannie szukali wsparcia w Berlinie i Szlezwiku-Holsztynie dla ruchu granicznego.
Mniejszość niemiecka była ściśle zbudowana przez partię. Mniejszość została podzielona na pięć okręgów partyjnych, odpowiednio Haderslev, Aabenraa, Sønderborg, Tønder i Tinglev. Zostały one następnie ponownie podzielone na Ortsgruppen, a największe z nich ponownie na Zellen. Najmniejszą jednostką był blok. Struktura ta całkowicie odpowiadała strukturze Niemieckiej Partii Nazistowskiej i opierała się na zasadzie przywódcy, tj. że każda jednostka miała jednego kierownika, który był odpowiedzialny tylko na szczycie hierarchii.
Partia odegrała znaczącą rolę w związku z przyjęciem tysięcy niemieckich uchodźców m.in. Prusy Wschodnie, które pod koniec wojny znalazły się w Danii. Mniejszość i partia zorganizowały tzw. Flüchtlings-Hilfswerk, które zakwaterowały dużą liczbę niemieckich uchodźców w prywatnych domach. O utworzenie Flüchtlings-Hilfswerk Nordschleswig i całą organizację pracy dla uchodźców. zwłaszcza Anne Martensen (1896-1945) odegrała decydującą rolę jako przewodnicząca Wohlfartsdienst w Tinglev.
źródło: Internet
Szybki podgląd -
Odznaka NSFK dla Pilotów Motorowych II typ (NSFK Flugzeugführerabzeichen Für Motorflugzeuge 2. Form) – III Rzesza
55,00 złOdznakę dla pilotów samolotów z napędem motorowym nadał 12 lipca 1938 roku dowódca NSFK (Narodowo-Socjalistyczny Korpus Lotniczy), gen. Christiansen. Odznaka pilota była nadawana lub wydawana w 3 formach.
Pierwszą formą były haftowane insygnia przedstawiające wznoszący się w lewo samolot z napędem ze śmigłem na wieńcu z liści dębu. U dołu zamyka go symbol NSFK (skrzydlaty mężczyzna z rozpostartymi ramionami, na stopach swastyka, u góry kokarda z napisem NSFK).
Druga forma to metalowa plakietka tego samego wzoru, w większości wydrążona.
Trzecia forma przedstawia orła na wieńcu.
Uprawnieni do noszenia tych odznak byli członkowie NSFK posiadający ważną licencję pilota motorowego oraz krajową licencję sportową pilota motorowego. Odznaki te są bardzo rzadkie, ponieważ szersze szkolenie członków odbywało się na szybowcach. Dokładny czas zmiany poszczególnych formularzy nie jest udokumentowany.
Narodowy Socjalistyczny Korpus Lotniczy (NSFK) został utworzony dekretem z 17 kwietnia 1937 r. NSFK jest uważana za następcę prawnego DLV eV, Niemieckiego Stowarzyszenia Sportów Lotniczych i była spółką prawa publicznego i podlegała bezpośrednio ministrowi lotnictwa Rzeszy Hermannowi Göringowi. Środki były finansowane z budżetu Ministerstwa Lotnictwa Rzeszy, a wszystkie obiekty i budynki były własnością Rzeszy. Jako organizacja paramilitarna NSFK była odpowiedzialna za szkolenie i dalsze kształcenie młodych pilotów. Zostało to odnotowane przez wojskowe urzędy meldunkowe i w zależności od kwalifikacji przewidziano przyjęcie do Sił Powietrznych.
Szybki podgląd -
Srebrna Odznaka Dr Fritz Todt (Wzór 2) – Dr Fritz Todt-Preis in Silber (2.Form) – III Rzesza
60,00 złNagroda Dr Fritza Todta została ufundowana przez Adolfa Hitlera 12 listopada 1943 r. Nagroda została przyznana w 3 stopniach, złotym, srebrnym i stalowym. Uhonorowano osoby za szczególne osiągnięcia wynalazcze, które mają szczególne znaczenie dla społeczności narodowej. W miarę postępu wojny dotyczyło to w szczególności udoskonalania broni, amunicji i sprzętu wojennego lub oszczędzania zasobów, takich jak surowce, praca czy zużycie energii.
Odznakę honorową uhonorowano dyplomem i nagrodą pieniężną. Było to 50 000 marek za złoto, 30 000 RM za srebro i 10 000 RM za stal. Nagroda pieniężna była również przyznana w formie stypendiów naukowych i sprzętu laboratoryjnego itp.
Złota Odznaka Honorowa została przyznana z inicjatywy szefa Niemieckiego Frontu Pracy dr. Roberta Leya i szefa głównego biura technicznego NSDAP, ministra Rzeszy Alberta Speera, przez Adolfa Hitlera.
Stopień srebrny i stalowy zostały przyznane przez Gauleitera na wniosek przewodniczącego Gau Niemieckiego Frontu Pracy i Gauamtsleiter für Technik NSDAP. Dniami wręczenia nagrody były 4 września i 8 lutego, w rocznicę urodzin i śmierci ministra Todta.
Pierwszy wzór odznaki honorowej nosił pełny napis na inskrypcji na awersie: – DR.ING. -/- FRITZ – TODT -/- PREIS – oraz data nadania i numer wygrawerowany na odwrocie.
Wariant 2 pokazany tutaj produkowany był już inną czcionką oraz bez daty i numeru nadania. Został prawdopodobnie wprowadzony pod koniec wojny.
Dokładna data zmiany wzoru nie jest znana. Przyjmuje się, że okazy bez grawerowania są również przedmiotami zakupionymi prywatnie, ale nie zostało to udowodnione. Od kwietnia 1944 r. pula nagród została zmniejszona do 2000 marek na wszystkich poziomach.
Nagroda Dr Fritza Todta jest bardzo rzadką nagrodą.
Od 1933 r. Dr Fritz Todt był generalnym inspektorem dróg i odpowiadał m.in. za budowę autostrady. Od 1940 był ministrem Rzeszy ds. uzbrojenia i amunicji, a tym samym odpowiadał za cały przemysł wojenny. W 1942 roku Dr. Todt zginął w katastrofie lotniczej.
Szybki podgląd -
Odznaka Artylerii Armii Przeciwlotniczej (Heeres-Flak-Abzeichen) – III Rzesza
45,00 złOdznaka Artylerii Armii Przeciwlotniczej to wojskowa odznaka bojowa niemieckiego Wehrmachtu podczas II wojny światowej. 18 lipca 1941 r. insygnia zostały wprowadzone na polecenie Naczelnego Dowództwa Armii (OKH) przez Walthera von Brauchitscha na podstawie insygniów przeciwlotniczych Luftwaffe. Zgodnie z regulaminem przyznawania odznaki mogli otrzymać:
Kompanie przeciwlotnicze i lekkie baterie artylerii przeciwlotniczej armii w przypadku co najmniej pięciu strzałów z dział tego samego plutonu do dowódców plutonów, dowódców dział i załóg dział, o ile brali udział w strzałach.
Ciężkie baterie artylerii przeciwlotniczej armii co najmniej pięć zestrzeliło członków baterii bojowej, o ile byli oni bezpośrednio zaangażowani w zabójstwa.
Wyżsi rangą dowódcy zaangażowanych jednostek. Odznaka została wydana wraz z tytułem własności.Szybki podgląd
Wyświetlanie 61–72 z 169 wyników
