Order Orła Czarnego (1888-1918) – Schwarzer-Adler-Orden Ordenskreuz – Królestwo Pruskie

Order Orła Czarnego powstał z okazji koronacji Fryderyka I 17 stycznia 1701 roku. Motto zakonu brzmi: – SUUM CUIQUE – Każdemu według własnego uznania. Order Orła Czarnego nie był odznaczeniem za zasługi, lecz rycerskim, nadawanym początkowo jedynie osobom pochodzenia królewskiego i mogącym to udowodnić przez pokolenia.

Wraz ze zmianą statutu dokonaną 20 lutego 1848 roku przez króla Fryderyka Wilhelma IV, nadania mogły być udzielane także osobom, które wcześniej nie były szlachcicami. Otrzymali dziedziczny tytuł szlachecki. Książęta pruscy otrzymywali ten Order od urodzenia, ale zakładali go dopiero po potwierdzeniu w pierwszym mundurze. Order istniał tylko jako nagroda jednej klasy. Liczbę rycerzy początkowo ograniczono do 30. W dniu koronacji odznaczono 20 rycerzy.

Gwiazdy porządkowe haftowano do połowy XIX wieku. Pierwsze metalowe gwiazdy porządkowe powstały w 1810 roku. Od 1858 roku gwiazdy wykonywano wyłącznie ze srebra. Kilku rycerzy Zakonu Czarnego Orła było także posiadaczami angielskiego Orderu Podwiązki. Mogłoby to zamknąć gwiazdę w postaci emaliowanego paska. Gwiazdy można również ozdobić diamentami. Dekoracja zamówienia obejmowała także Kollane, łańcuszek medalowy. Początkowo każdy rycerz otrzymywał ten naszyjnik. W okresie przyznawania nagród zapomniano o tym i ponownie rozdano każdemu rycerzowi pod koniec XIX wieku. Noszenie tego medalu było obowiązkowe, a jego naruszenia karane były grzywnami na rzecz sierocińca w Królewcu. Jeżeli rozkaz został naruszony trzykrotnie, medal został unieważniony.