Order Królewski Hohenzollernów nazywany również Krzyżem Kawalerskim z Mieczami, to odznaczenie związane z rodziną Hohenzollernów, która rządziła w Niemczech. Order został ustanowiony 18 stycznia 1851 roku przez króla Prus Fryderyka Wilhelma IV. Order miał na celu honorowanie zasług wojskowych i cywilnych. Był symbolem honoru i zasług, zarówno na polu bitwy, jak i w służbie cywilnej, i pozostaje cenionym odznaczeniem wśród kolekcjonerów i historyków.
Order Królewski Hohenzollernów składał się z kilku klas:
1. Wielki Krzyż
2. Krzyż Komandorski
3. Krzyż Kawalerski
W przypadku szczególnych zasług wojskowych, do orderu dodawano miecze.
Order ten był przyznawany za wybitne zasługi zarówno w dziedzinie wojskowej, jak i cywilnej. Wersja z mieczami była przeznaczona wyłącznie dla zasług wojskowych na czarnej wstędze z białymi paskami po bokach a wersja cywilna na białej wstędze z czarnymi paskami po bokach. Order był noszony na wstążce przypiętej do munduru lub odzieży cywilnej.
Zarys historyczny:
Królewski Order Domu Hohenzollernów został ustanowiony 18 stycznia 1851 roku przez króla Fryderyka Wilhelma IV z okazji 150. rocznicy koronacji Fryderyka I, pierwszego króla Prus. Wywodzący się z Zakonu Domu Książęcego Hohenzollernów z 1841 roku, zakon został podzielony na dwie niezależne gałęzie: Zakon Królewski i Zakon Domu Książęcego Hohenzollernów, z których oba nosiły hasło „Od Skały do Morza”. Podział krzyżowy zakonu, symbolizujący wierność królowi i obronę przed wrogami, oraz podział orłowy, przede wszystkim ze względu na zasługi cywilne, ilustrują różnorodne uznanie zakonu.
Dywizja Krzyżowa Zakonu składała się z kilku klas, w tym Wielkiego Dowódcy, Dowódcy, Rycerza i Posiadacza. W 1864 roku wprowadzono dodatkowy element mieczy za zasługi wojskowe. W 1867 r. wprowadzono nagrodę specjalną Krzyża Św. Jana. Zmiany te odzwierciedlają rosnące znaczenie zakonu w sektorze wojskowym i cywilnym. Orzeł, nadawany przede wszystkim naukowcom i ludności cywilnej, podkreślał rozpiętość Orderu w uznawaniu wybitnych osiągnięć w różnych dziedzinach życia społecznego.
W czasie I wojny światowej Order był coraz częściej postrzegany jako prekursor prestiżowego Pour le Mérite, zwłaszcza Krzyży Rycerskich z Mieczami, które przyznawano zasłużonym oficerom. Produkcja tych pozłacanych srebrnych odznaczeń rozpoczęła się około 1916 roku i szacuje się, że w sumie przyznano około 7000 odznaczeń, a później zaszczyt ten został rozszerzony na podoficerów i szeregowców. Misterny projekt krzyża z pozłacanymi mieczami, emaliowanymi na biało ramionami z czarną obwódką i emaliowanymi na zielono wieńcami z liści laurowych i dębowych, zwieńczonych pruską koroną królewską, ukazuje splendor i wagę tego zakonu.szerzony na podoficerów i szeregowców. Misterny wzór krzyża z pozłacaną literą S.
Nazwa pochodzi od rodowego zamku Zollern (później Hohenzollern) niedaleko Hechingen. Przodkiem jest Friedrich von Zollern, który w 1111 roku został podniesiony do rangi hrabiego przez księcia Szwabii Fryderyka I von Staufena.
W 1227 roku dokonano podziału posiadłości i utworzono 2 linie Hohenzollernów.
Fryderyk IV otrzymał szwabskie majątki rodowe, a Konrad I burgrabia Norymbergi i założył frankońską linię Hohenzollernów.
Z linii Franków wyłonili się późniejsi królowie Prus i cesarze niemieccy.
Linia Szwabii składała się głównie z hrabstw Hohenzollern-Hechingen i Hohenzollern-Sigmaringen. W 1623 roku linia została podniesiona do rangi księcia cesarskiego.
W 1849 roku Karl Anton von Hohenzollern-Sigmaringen abdykował, a posiadłość Szwabii stała się okręgiem administracyjnym Sigmaringen Królestwa Prus.
Najstarszy syn Karola Antona kandydował na króla Hiszpanii w 1870 r., drugi syn został księciem w 1866 r. jako Karol I i królem Rumunii w 1881 r. Hohenzollerni byli królami Rumunii do 1947 roku. Linia Hohenzollernów-Hechingen wygasła w 1869 roku.
źródło: Internet
