Odznaka Pilota Luftwaffe (Flugzeugführerabzeichen) – III Rzesza

50,00 

Odznaka Pilota Luftwaffe to odznaka pilota sił powietrznych niemieckiego Wehrmachtu, podarowana 14 marca 1935 r. przez naczelnego dowódcę sił powietrznych Hermanna Göringa.

Odznakę można było przyznać po pomyślnym ukończeniu szkoły pilotażu i uzbrojenia. Została przyznana wszystkim pilotom jako potwierdzenie wyszkolenia i dlatego nie jest nagrodą za osiągnięcia wojskowe. Odznaka Pilota miała być obrazem nieposkromionej agresji, dzikości i przewagi III Rzeszy nad  nieprzyjacielem.

Mogła być również przyznana osobom, które przed wydaniem dekretu zostały wyszkolone na pilotów, jeśli służyły jako piloci w Luftwaffe, a także członkom austriackich sił powietrznych, którzy zostali przejęci przez niemieckie siły powietrzne po aneksji Austrii w 1938 r.

Tak jak większość przedmiotów z okresu III Rzeszy, odznakę pilota produkowano z materiałów różnej jakości. Aluminium, nikiel, pozłacany lub posrebrzany tombak i inne stopy oraz lakierowany cynk. Wszystkie te surowce używane były do produkcji odznaki pilota. W okresie przedwojennym i na początku wojny produkowano wersje z wysokiej jakości surowców niklu,aluminium lub tombaku. Stopniowo jakość surowców coraz bardziej się obniżała i pod koniec wojny bazować jedynie na różnych odmianach cynku. Pod koniec lat 30-tych zaniechano produkcji odznak z aluminium mimo, iż cechowała je wyjątkowa dbałość o szczegóły i precyzja wykonania – bardzo szybko ulegały uszkodzeniom.

Wszystkie wersje odznaki pilota to wersje dwu-częściowe i dwu-nitowe. Kształt i rozmiar nitów różnił się w zależności od producenta i jakości wykonania. O wysokiej jakości wykonania świadczyły małe umieszczone z pedantyczną symetrią nity.Tańsze wersje używały większych często rozpłaszczonych na końcu nitów.

Zapięcie „na agrafkę” występuje we wszystkich oryginalnych odznakach pilota. Wersje lepsze jakościowo cechował beczułkowaty zawias i haczyk uformowany z twardego niełamliwego pręcika.

Niezależnie od jakości wykonania w odznace pilota orzeł był zawsze oksydowany na kolor ciemno-czarny zaś wieniec wykańczano w kolorze srebrnym. Orzeł jest czerniony chemicznie a wieniec chemicznie wykończony na kolor matowo-srebrny przez kolekcjonerów zwany „frosting” czyli zmrożony, oszroniony.

Odznakę noszono na górnej lewej kieszeni munduru poniżej Krzyża Żelaznego 1 Klasy.

10 w magazynie

Poprzednia najniższa cena: 50,00 .

Opis

Wysokość:: 54 mm
Szerokość: 67 mm
Grubość: 7 mm (emblemat), 14 mm (razem z zapięciem)
Rodzaj metalu: metal – odlew ze znalu
Kolor: stare srebro (galwanizowany)
Wytłoczenie:
odznaka przedstawia nurkującego orła z rozpostartymi skrzydłami, trzymającego w szponach swastyke. Orzeł jest nałożony na wieniec złożony z liści laurowych (lewa strona wieńca) i dębowych (prawa).
Przeznaczenie: mundury wojskowe, cele rekonstrukcyjne,itp.

Informacje dodatkowe

Waga 15 g
Wymiary 67 × 54 × 14 mm
Kolor

Kraj pochodzenia

Okres historyczny

Rodzaj materiału

Rodzaj mocowania

Rodzaj wykończenia

,

Uwagi

Naszym celem nie jest i nigdy nie było propagowanie idei nazistowskich i faszystowskich, komunistycznych, totalitarnych ani jakichkolwiek innych! Produkowane przez nas repliki mają charakter historyczny, kolekcjonerski, edukacyjny oraz służyć mogą w realizacji współczesnych produkcji filmowych bądź teatralnych, wszelkiego rodzaju oficjalnych inscenizacji organizowanych przez zorganizowane grupy rekonstruktorów wydarzeń historycznych i batalistycznych.