Matowe
Wyświetlanie 349–360 z 538 wyników
-
Guzik drewniany okrągły gładki, 2 dziurki, śr. 18 mm, DIY
1,20 złGuzik drewniany okrągły bez rantu i dwoma dziurkami do przyszycia, rozmiar 18 mm. Kolor naturalne drewno, lakierowane bezbarwnie tylko ochronnie tak, aby guzik nie uległ uszkodzeniu podczas prania. Lakier ekologiczny. Można malować na dowolny kolor.
Szybki podgląd -
Ozdobna zawieszka/ guzik dla Żeglarzy, 2 wzory, 3 kolory
1,50 złDrewniana zawieszka lub też może być to guzik w kształcie kotwicy lub koła sterowego, maksymalny rozmiar 23 x 23 mm. 2 wzory do wyboru w 3 kolorach. Lakierowane, ekologiczne. Wysyłamy losowo, ale staramy się zróżnicować.
Szybki podgląd -
Guzik obciągany naturalną skórą w kolorze czarnym, śr. 28 mm (44″)
2,50 złGuzik obciągany naturalną skórą licową w kolorze czarnym. Dół guzika stanowi metalowa foremka z uszkiem. Średnica 28 mm.
UWAGA! Na foremce podany jest numer proszę na to nie zwracać uwagi, to nie jest rozmiar podany w mm tylko w ligne (międzynarodowa miara guzików).
Szybki podgląd -
Klamra prostokątna retro 33×23 mm, jasny brąz tworzywo, do paska szer. 25 mm
2,10 złKlamra prostokątna z zaokrąglonymi rogami i prostymi krawędziami z imitacją skóry, rozmiar 33x23m do paska szerokości maksymalnie 25 mm. Wykonana z twardego tworzywa w kolorze jasno brązowym. Klamry są trwałe i doskonale nadają się do odzieży z dzianiny, płaszczy i kurtek.
Szybki podgląd -
Klamra prostokątna z ząbkami 62×35 mm, brązowa tworzywo, do paska szer. 50 mm
2,70 złKlamra prostokątna z zaokrąglonymi rogami i prostymi krawędziami, rozmiar 62x35m do paska szerokości maksymalnie 50 mm. Wykonana z twardego tworzywa w kolorze brązowym. Klamry są trwałe i doskonale nadają się do odzieży z dzianiny, płaszczy i kurtek. Wewnętrzna strona klamry posiada ząbki do lepszego przytrzymania materiału. Poprzeczna belka na pasek również posiada wypustki, aby pasek się nie przesuwał.
Szybki podgląd -
Medal za Kampanię Zimową na Wschodzie 1941/1942 (Medaille „Winterschlacht im Osten 1941/42) – III Rzesza
55,00 złMedal Zimowy z bitwę na Wschodzie (Medal Wschodni) – niemieckie odznaczenie wojskowe, nadawane żołnierzom Wehrmachtu i ich sprzymierzeńcom, którzy zasłużyli się w walkach na froncie wschodnim w czasie mroźnej, rosyjskiej zimy na przełomie lat 1941/1942. Medal Winterschlacht im Osten 1941/42, znany również jako Ostmedaille, został nadany dekretem kanclerza Rzeszy Hitlera z dnia 26 maja 1942 r. Miał on wyrażać wspaniałe wyniki żołnierzy pierwszej linii w zimowej bitwie na wschodzie z bolszewickim wrogiem. Decydujący był okres od 15 listopada 1941 do 14 kwietnia 1942 roku. Wyznaczony obszar znajdował się na wschód od obszarów Wehrmachtu na Ukrainie i Ostlandii oraz na wschód od granicy fińsko-rosyjskiej. Odznaczenie to przyznawano nie tylko członkom Wehrmachtu, ale także zagranicznym członkom Wehrmachtu, a później także zagranicznym ochotnikom z okupowanych terenów wschodnich oraz kobietom i robotnikom fabrycznym. Warunkiem było między innymi 14 dni udziału w walkach w rejonie, 30 lotów nieprzyjaciela, rany lub odmrożenia czy 60 dni próby w innej misji w tym czasie i we wspomnianym rejonie wschodnim. Możliwe było również przyznanie nagrody poległym i zaginionym. Medal został następnie wysłany do pogrążonych w żałobie.
Początkowo Adolf Hitler ogłosił konkurs na wykonanie projektu Medalu za Kampanię Zimową na Wschodzie 1941/1942. Jednakże żaden z 96 projektów, zgłoszonych przez wybitnych profesorów, nie odpowiadał wyobrażeniom Führera. Ostatecznie medal zaprojektował SS-Unterscharführer Ernst Krause, członek komórki odpowiedzialnej w Waffen-SS za propagandę i korespondent wojenny przy 1 Dywizji SS Leibstandarte Adolf Hitler. W 1942 dwudziestodwuletni Krause zaprezentował swoje prace na wielkiej niemieckiej wystawie sztuki. Wtedy to właśnie młody artysta zwrócił na siebie uwagę Hitlera obrazem, przedstawiającym grupę członków dywizji LSSAH odznaczonych Krzyżami Rycerskimi.
Przy oficjalnych okazjach medal mógł być noszony zawieszony na wstążce lub jako jeden z wielu – w grupie innych odznaczeń. Na co dzień osoba odznaczona Ostmedaille mogła nosić wstążkę medalu przeciągniętą przez drugą dziurkę na guzik kurtki munduru albo prezentować wstążkę odznaczenia na klamrze orderowej, nad kieszenią po lewej stronie klatki piersiowej.
Szybki podgląd -
Odznaka Strzelecka Wyborowego wczesnego wzoru do sznura galowego – III Rzesza
50,00 złSznury naramienne, stanowiące odznakę strzelecką, pojawiły się po raz pierwszy w armii niemieckiej już w 1894 roku. W styczniu 1928 roku wprowadzono w Reichswehrze innego typu oznaki strzelców wyborowych, były to srebrne paski długości 8 cm, naszywane na dole lewego rękawa kurtki (istniały 24 stopnie tej odznaki). System ten funkcjonował także w Wehrmachcie aż do 1936 roku, kiedy to rozkazem z dnia 29 czerwca wprowadzono na ich miejsce tradycyjne sznury strzeleckie. Otrzymywać je mogli żołnierze i podoficerowie za strzelanie z karabinu, lekkich i ciężkich karabinów maszynowych, dział przeciwpancernych, 20 mm dział przeciwlotniczych oraz dział piechoty.
Noszony na prawym ramieniu sznur był to matowo srebrny warkocz przypinany jednym końcem pod naramiennikiem, drugim do guzika przy zapięciu kurtki (drugi od góry). Koniec przy naramienniku spleciony był w kształcie owalnej podkładki, na którą nakładało się metalową tarczkę, w zależności od posiadanej klasy (było ich 12). Naramienne sznury strzeleckie noszone były do wszystkich rodzajów mundurów, z polowym włącznie.
Sznury strzeleckie dla wojska zostały pierwotnie wprowadzone rozporządzeniem z 29 czerwca 1936 r. i miały być noszone przez wszystkie stopnie kwalifikacyjne poniżej oficera. Można je było nosić z mundurem paradnym, meldunkowym, wychodzącym i strażnika, ale nie na płaszczu.
Tarczka jest dość rzadka.
Szybki podgląd -
Odznaka Strzelecka Piechoty Wehrmachtu do sznura galowego – III Rzesza
60,00 złOdznaka Strzelecka Piechoty Wehrmachtu stanowi część sznura do munduru galowego. W celu pobudzenia zainteresowania żołnierzy strzelectwem, a jednocześnie uznania umiejętności wprawnych strzelców, przyznano serię sznurów strzeleckich w różnych stopniach za umiejętności w strzelaniu z różnych broni. Sznury te, zostały wykonywane były z linek aluminiowych plecionych z płaską blaszką lub odznaką ze stopu metalu o różnej konstrukcji noszoną na prawym ramieniu, trzymaną pod prawym paskiem naramiennym za pomocą małego szarego guzika. Drugi koniec sznura był przeciągnięty przez klatkę piersiową i przymocowany wewnątrz klapy tuniki do drugiego guzika od kołnierza bluzy.
Sznury strzeleckie dla wojska zostały pierwotnie wprowadzone rozporządzeniem z 29 czerwca 1936 r. i miały być noszone przez wszystkie stopnie kwalifikacyjne poniżej oficera. Można je było nosić z mundurem paradnym, meldunkowym, wychodzącym i strażnika, ale nie na płaszczu.
Szybki podgląd -
Odznaka Schnellboot Kriegsmarine II wersja (Schnellboot-Kriegsabzeichen 2. Form) – III Rzesza
55,00 złOdznaka wojenna Schnellboot została podarowana przez Wielkiego Admirała Raedera, Naczelnego Dowódcę Marynarki Wojennej, 30 maja 1941 roku w uznaniu umiejętności żeglarskich i bezwzględnej woli służby w bitwach z angielskimi okrętami wojennymi.
Uprawnieni do otrzymania byli członkowie załogi i ofiary łodzi torpedowych, którzy wyróżnili się dobrym przywództwem i rozmieszczeniem na co najmniej 12 patrolach. Istniały wyjątki w przypadku szczególnie wybitnych indywidualnych czynów lub obrażeń spowodowanych wpływem wroga.
Członkowie załogi Schnellboots, którzy posiadali odznakę wojenną niszczyciela za służbę na Schnellboots, mogli ją wymienić na odznakę wojenną Schnellboot. I odwrotnie, marines, którzy mieli odznakę niszczyciela, a następnie spełnili wymagania dotyczące łodzi motorowych, również mogli otrzymać odznakę łodzi motorowej.Tak się złożyło, że marynarze mogli mieć zarówno odznakę niszczyciela, jak i motorówki. 28 stycznia 1943 r. wprowadzono II wersję odznaki Schnellboot-Kriegsabzeichen. Do wymiany nie doszło. Uderzające różnice to kształt łodzi i fal, które teraz wystają poza krawędź, oraz bardziej wyeksponowana została swastyka.
Oba projekty są autorstwa Peekhaus. Szczególną formą jest odznaka z brylantami, która po raz pierwszy została przyznana w 1942 roku. Tylko 8 nagród jest udokumentowanych.
Szybki podgląd -
Guzik obciągany skajem w kolorze turkusowym, śr. 28 mm (44″)
1,70 złGuzik obciągany grubym skajem, czyli sztuczną skórą w kolorze ciemnego turkusu. Dół guzika stanowi metalowa foremka z uszkiem. Średnica 28 mm.
UWAGA! Jeśli na foremce podany jest numer proszę na to nie zwracać uwagi, to nie jest rozmiar podany w mm.Szybki podgląd -
Odznaka floty pełnomorskiej niemieckiej marynarki wojennej (Kriegsmarine Abzeichen der Hochseeflotte) – III Rzesza
60,00 złOdznaka Ciężkiej Floty była głównie przeznaczona dla załóg pancerników i krążowników, ale także innych okrętów uczestniczących w bitwie morskiej. Automatycznie przyznawana była pośmiertnie poległym w boju lub rannym. Marynarzom krążowników i pancerników odznakę przyznawał dowódca zespołu operacyjnego (flotylli) a pozostałym kwatera główna Kriegsmarine. Odznaka została ustanowiona pod kierownictwem Admirała Ericha Raedera, szefa sztabu Kriegsmarine, 30 kwietnia 1941 roku dla biorących udział w operacjach morskich, głownie przeciwko Royal Navy, marynarzy Kriegsmarine. Projekt odznaki opracował a także był jej głównym producentem Adolf Bock z Berlina.Ciekawostką jest fakt nadawania odznaki przed jej oficjalnym ustanowieniem w kwietniu 1941 roku.
Kryteria przyznawania :
– 12 tygodni służby na pancerniku lub krążowniku oraz nienaganna postawa.Kryteria były zaniżane w następujących przypadkach:
– dla poległych lub rannych podczas misji morskiej
– uczestnictwo w misji morskiej zakończonej sukcesem
– uczestnictwo w operacji „Rawalpindi” lub „Jan Mayen”Nosiło się ją standardowo na lewej kieszeni na piersi poniżej Krzyża Żelaznego 1 Klasy jeśli posiadacz odznaki był nim już wcześniej udekorowany.
Szybki podgląd -
Odznaka Oddziałów Szturmowych NSDAP Breslau – III Rzesza
45,00 złOdznaka ze zlotu bojówek NSDAP we Wrocławiu w 1933 roku. SA (niem. Sturmabteilung) były to oddziały szturmowe NSDAP powstały w 1920 roku jako gwardia nazistów. Te brutalne bojówki zabezpieczały wiece partyjne hitlerowców oraz ochraniały samych „brunatnych” partyjniaków. W 1934 roku liczba szeregowych SA – manów przekroczyła 3.2 mln. Oddziały Szturmowe służyły Hitlerowi za broń przeciw wszystkim oponentom politycznym – socjaldemokratom i komunistom. W dalszej perspektywie szczuto nimi Żydów, Romów i wszystkich tych, który nie pasowali do „wspólnoty narodowej” (Volksgemeinschaft). SA jako zbrojne ramię partii pełniło rolę miecza i tarczy nazistów w Niemczech, zwłaszcza w bijatykach z komunistami.
Ta organizacja paramilitarna miała wielkie znaczenie społeczne, które doskonale wykorzystali hitlerowcy. SA tworzyła wspólnotę ludzi wyznających jedną ideologię – nazizm. Ich wodzem był Adolf Hitler, ikona i jedyny sternik ruchu hitlerowskiego. Dyscyplina i podkreślanie moralnego wymiaru organizacji przyciągały młodych ludzi, którzy mieli problem w życiu. SA odpowiadała na potrzebę tysięcy młodych Niemców – mówiła im: jesteście potrzebni i coś znaczycie! Inicjatywa, mundury, walka, braterstwo i wspólna idea były atrakcyjne dla synów z mieszczańskich rodzin. Ich wrogami stawali się najczęściej młodzi komuniści z rodzin robotniczych (odpowiednikiem SA u komunistów był Roter Frontkämpferbund – RFB).
Wrocław (Breslau), stolica regionu śląskiego (Schlesien), był na początku lat 30-tych metropolią, liczącą 625 tys. mieszkańców. Kryzys ostatnich lata Republiki Weimarskiej widoczny był również w mieście: wysokie bezrobocie we Wrocławiu wynosiło ok. 25%, a na tle ekonomicznego kryzysu, radykalne partie polityczne zyskiwały znacznie na poparciu. Wybuchy przemocy w sporach między zwolennikami różnych partii dominowały co raz bardziej. Już przed dojściem do władzy nazistów w styczniu 1933 roku, życie publiczne w mieście było zakłócane terrorem ze strony nazistowskich bojówek. W tym roku również Kanclerzem Niemiec został Adolf Hitler a Wrocław staje się fortecą partii NSDAP.
źródło: Internet
Szybki podgląd
Wyświetlanie 349–360 z 538 wyników
