Złoty

Wyświetlanie 205–216 z 251 wyników

  • Order Niemiecki I klasy z wieńcem laurowym i mieczami (der Deutsche Orden mit Lorbeerkranz und Schwertern) - III Rzesza

    Order Niemiecki I klasy z wieńcem laurowym i mieczami (der Deutsche Orden mit Lorbeerkranz und Schwertern) – III Rzesza

    290,00 

    Niemiecki Order NSDAP. Od 1943 roku było to najwyższe odznaczenie narodowosocjalistycznej Rzeszy Niemieckiej. W Niemczech odznaka jest jednym z antykonstytucyjnych narzędzi propagandy. Jego produkcja, publiczne posiadanie lub dystrybucja są zabronione.

    Order, podarowany przez Adolfa Hitlera, został po raz pierwszy przyznany pośmiertnie Fritzowi Todtowi 12 lutego 1942 roku. Według Hitlera Order miał uhonorować „najwyższe zasługi […], które Niemiec może zdobyć dla swojego ludu”. Według Hitlera były to osiągnięcia, dla których w pewnych okolicznościach nie można w ogóle ogłosić awansu. Czyny 200 nosicieli Krzyża Rycerskiego nie przeważyły jednorazowego osiągnięcia Fritza Todta. Hitler planował nadanie orderowi charakteru rycerskiego, z kapitułą i z senatem, który miał mieć prawo przyjmowania i wykluczania kawalerów. Nie doszło do tego ze względu na wypadki wojenne i niewielką liczbę odznaczonych.

    Z powodu unikatowości tego odznaczenia nie jest pewne, czy zachował się jakikolwiek oryginał.

    Projekt godła Orderu pochodził od Benno von Aren’a, jedynym producentem była firma Wilhelm Deumer w Lüdenscheid.

    (źródło: Wikipedia)

    Szybki podgląd
  • Medal Honorowy za opiekę nad Ludnością Niemiecką 3 klasy - III Rzesza

    Medal Honorowy za opiekę nad Ludnością Niemiecką 3 klasy – III Rzesza

    50,00 

    Odznaka Opieki Społecznej (niem. Ehrenzeichen für deutsche Volkspflege) była niemiecką Nagrodą Cywilną ustanowioną przez Adolfa Hitlera 1 maja 1939 r. za zasługi w sektorze socjalnym. Odznaka została wydana w trzech klasach i została nagrodzona za szeroki wachlarz usług. Słowa wstępne tego dekretu brzmiały: Za usługi w zakresie opieki, zimowej opieki nad chorymi i rannymi w czasie pokoju i wojny, pogotowia ratunkowego, opieki nad narodowością i opieki nad Niemcami towarzysze krajowi za granicą, przekazuję „Honorową Odznakę za niemieckie dobro publiczne”. Nagroda zajęła miejsce Honorowej Odznaki Niemieckiego Czerwonego Krzyża. Dekret podpisali Hitler, Rudolf Hess, Wilhelm Frick, Franz Seldte, Joseph Goebbels, Joachim von Ribbentrop, Wilhelm Keitel i szef Kancelarii Prezydenta dr. Ottona Meissnera.

    Odznaczenie przyznawano hojnie zaprzyjaźnionym „obcokrajowcom” z którymi Rzesza chciała się zaprzyjaźnić. Takimi odbiorcami byli Mussolini, Olga Księżna Jugosławii i matka Egipskiego króla Farouka.

    (źródło: internet)

    Szybki podgląd
  • Złota Szpanga za walkę wręcz (Nahkampfspange) - III Rzesza

    Złota Szpanga za walkę wręcz (Nahkampfspange) – III Rzesza

    65,00 

    Szpanga (niem. Nahkampfspange) to niemiecka odznaka wojskowa z czasów II wojny światowej, ustanowiona 25 listopada 1942 r. za udział w walkach wręcz na bliskim dystansie. Warunkiem odznaczenia był udział w walkach, w których żołnierz „widział białka oczu wroga” („Weiß in den Augen des Feindes sehen”). Przeznaczone głównie dla piechoty, ale inne jednostki Wehrmachtu, Waffen-SS, naziemne jednostki Luftwaffe i spadochroniarze również się kwalifikowały. Złota odznaka była przyznawana za 50 akcji w walce wręcz, srebrna za 25 a brązowa za 15 . Działania  liczone były od 1 grudnia 1942 r., przy czym do nagrody wliczana była wcześniejsza długa służba na froncie wschodnim, przy czym 15 nieprzerwanych miesięcy liczyło się jako 15 dni bojowych; 12 miesięcy jako 10 dni; a 8 miesięcy jako 5 dni.  Dla tych żołnierzy,  którzy otrzymali ciężkie rany, przyznano nagrodę po 10, 20 i 40 akcjach. Złote zapięcie do walki wręcz było często uważane przez niemiecką piechotę za bardziej szanowane niż Krzyż Rycerski Żelaznego Krzyża, a Hitler zastrzegał sobie prawo do osobistego nadania tej klasie. Spośród około 18–20 milionów żołnierzy niemieckiego Wehrmachtu i Waffen-SS 36 400 otrzymało klasę brązową, 9500 klasę srebrną i 631 klasę złotą. Odznaka była noszona nad lewą górną kieszenią munduru, nad jakąkolwiek wstęgą medalową. Noszono tylko jedną odznakę, najwyższego otrzymanego stopnia.

    Szybki podgląd
  • Odznaka pamiątkowa wojny pod Sanem 1870/ 1871 - Cesarstwo Pruskie

    Odznaka pamiątkowa wojny pod Sanem 1870/ 1871 – Cesarstwo Pruskie

    42,00 

    Odznaka Zur Erinnerung an 1870 (Na pamiątkę 1870) – odznaka kombatantów, którzy brali udział w wojnie francusko-pruskiej 1870/1871 i zwycięstwie pod Sedanem. Bitwa pod Sedanem miała miejsce 1 i 2 września 1870 roku podczas wojny francusko-pruskiej. Konsekwencją bitwy była kapitulacja cesarza Napoleona III wraz z jego armią, zwycięstwo Prus i ich sprzymierzeńców w wojnie, chociaż walka była kontynuowana przez nowy rząd francuski. Bitwa została wyróżniona przez Edgara Vincenta D’Abernon jako jedna z 18 bitew decydujących o losach świata.

    120-tysięczna francuska Armia „Châlons” – dowodzona przez marszałka Patrice’a Mac-Mahona, w towarzystwie cesarza Francuzów Napoleona III – próbowała przerwać oblężenie Metz. Jednakże pruskie armie „Moza” i 3 Armia – dowodzone przez feldmarszałka Helmuta von Moltke, w towarzystwie pruskiego króla Wilhelma I i pruskiego kanclerza Ottona von Bismarcka – okrążyły wojska Mac-Mahona w Sedanie. Marszałek Patrice Mac-Mahon został ranny podczas starć, a dowództwo zostało przekazane generałowi Auguste-Alexandre Ducrot. Klęska Francji została spowodowana brakiem jednolitego kompetentnego dowództwa, nieudolną taktyką i słabszą artylerią.

    2 września 1974 r. obchodzono po raz pierwszy „Der Tag der siegreichen Schlacht bei Sedan im Deutsch-Französischen Krieg 1870/71 als deutscher Nationalfeiertag begangen” – dzień zwycięstwa w bitwie pod Sedanem w wojnie niemiecko-francuskiej 1870-71 jako niemieckie święto narodowe.

    Odznaka jest rzadka.

    źródło: Internet

    Szybki podgląd
  • Samolot Boeing 787 Dreamliner, złoty metalowy znaczek na pin/ szpilkę, 28 x 30 mm (#2)

    Samolot Boeing 787 Dreamliner, złoty metalowy znaczek na pin/ szpilkę, 28 x 30 mm (#2)

    8,00 

    Szczegółowo wykonana przypinka w kształcie samolotu Boeing 787 Dreamliner. Rozmiar 28 x 30 mm. Zapięcie na metalowy pin.

    Szybki podgląd
  • Samolot Boeing 787, złoty metalowy znaczek na pin/ szpilkę, 31 x 29 mm (#5)

    Samolot Boeing 787, złoty metalowy znaczek na pin/ szpilkę, 31 x 29 mm (#5)

    8,00 

    Szczegółowo wykonana przypinka w kształcie samolotu Boeing 787 w kolorze złotym. Rozmiar 29 x 31 mm. Zapięcie na metalowy pin.

    Szybki podgląd
  • Specjalny złoto-srebrny Krzyż Zasługi za 50 lat wiernej służby publicznej (Treuedienst-Ehrenzeichen für 50 Jahre 1938) - III Rzesza

    Specjalny złoto-srebrny Krzyż Zasługi za 50 lat wiernej służby publicznej (Treuedienst-Ehrenzeichen für 50 Jahre 1938) – III Rzesza (#20)

    65,00 

    Ta odznaka honorowa została podarowana przez kanclerza Rzeszy Adolfa Hitlera 30 stycznia 1938 roku z okazji 5 rocznicy przejęcia władzy przez narodowych socjalistów. Nagroda składała się z 2 poziomów i poziomu specjalnego:

    •  I stopień nadawany był urzędnikom państwowym, urzędnikom, kolejarzom  i robotnikom po 40 latach wiernej służby w służbie publicznej i był pozłacanym krzyżem.
    • II stopień został nadany po 25 latach służby publicznej i był Krzyżem Srebrnym.
    • Specjalny poziom został przyznany robotnikom i pracownikom sektora prywatnego za 50 lat wiernej służby i był również srebrnym krzyżem, ale dębowy wieniec między ramionami krzyża jest złocony, a na górnej części znajduje się pozłacana liczba – 50 ramię krzyża.

    Na odwrocie napis: – Za wierną pracę (Für treue Arbeit). Oprócz bezpośredniego okresu służby wzięto pod uwagę okresy w Służbie Pracy Rzeszy, studia, służbę i szkolenie wojskowe, uwięzienie bez własnej winy i inne okresy kandydowania itp. Kiedy przyznano wyższy poziom, drugi poziom musiał zostać odrzucony, ale pozostał przy uhonorowanym. 12 sierpnia 1944 r. ponownie rozszerzono Medal Za Lojalność. Złoty liść dębu z numerem 50 na wstędze był ofiarowany na 50 lat. Projekt pochodzi od prof. Richarda Kleina z Monachium. Znanymi producentami byli: W. Deumer, Lüdenscheid, Deschler & Sohn, Monachium, Steinhauer & Lück, Lüdenscheid oraz Wächtler & Lange, Mittweida.

    Źródło: J. Nimmergut, Niemieckie ordery i odznaczenia do 1945 r., tom IV, 2001.

    Szybki podgląd
  • Złoty Królewski Order Krzyża Koronnego II klasy z Mieczami 1869-1916 - Cesarstwo Niemieckie

    Złoty Królewski Order Krzyża Koronnego II klasy z Mieczami 1869-1916 – Cesarstwo Niemieckie

    65,00 

    Order Koronny (3 model, wydanie 2) (niem. Königlicher Kronen-Orden Kreuz 2.Klasse mit Schwertern 1869-1916) został nadany przez króla Wilhelma I 18 października 1861 roku na pamiątkę koronacji. Królewski Order Korony początkowo składał się z 4 klas.

    Krzyże od pierwszej do trzeciej klasy miały ramiona krzyża emaliowane na biało, czwarta klasa nie miała krzyży emaliowanych. Klasy I i II zostały odznaczone krzyżem oraz gwiazdą na piersi. W trakcie przyznawania korona w środkowym medalionie miała różne kształty, które informują o okresie przyznawania. Zgodnie z najnowszymi ustaleniami można teraz przypisać 4 modele i okresy produkcji:

    – Pierwszy okres przyznawania od 1861 r. do mniej więcej końca 1862 r. ukazywał koronę bardzo wysoką i nieco podobną do korony austriackiej, tak zwaną czapkę biskupią.
    – Drugi okres nadawania lub model II z lat 1863-1868 posiadał okrągłą, małą koronę. W 1869 mała korona została zastąpiona dużą koroną.
    – Trzecia forma ze złotymi medalionami była przyznawana od 1869 do 1916 roku.

    – Od 1917 do 1918 roku krzyże i medaliony były pozłacane srebrem i można je zaliczyć do czwartego modelu.

    W trakcie ceremonii dokonano wielu dodatków do Orderu Korony. I tak od 1864 r. wszystkim klasom przyznawano także miecze za służbę wojenną. Obchodzącym rocznice otrzymali okrągłe tablice rocznicowe na pierścieniu zespołu. Znane są również nagrody z brylantami. Specjalne formy to krzyże z czerwonym krzyżem lub krzyżem św. Jana na wierzchu. Posiadacze Orderu Czerwonego Orła mogli również otrzymać Bandeau Orderu Czerwonego Orła. Miecze można było przymocować jako miecze do pierścienia na ramieniu krzyża, jako miecze przez środek i ponownie nagradzać przed wrogiem obydwoma mieczami.

    Szybki podgląd
  • Srebrny Krzyż Zasługi II klasy za 25 lat wiernej służby publicznej

    Srebrny Krzyż Zasługi II klasy za 25 lat wiernej służby publicznej (Treuedienst-Ehrenzeichen 2.Stufe für 25 Jahre 1938) – III Rzesza (#22)

    60,00 

    Ta odznaka honorowa została podarowana przez kanclerza Rzeszy Adolfa Hitlera 30 stycznia 1938 roku z okazji 5 rocznicy przejęcia władzy przez narodowych socjalistów. Nagroda składała się z 2 poziomów i poziomu specjalnego:

    •  I stopień nadawany był urzędnikom państwowym, urzędnikom, kolejarzom  i robotnikom po 40 latach wiernej służby w służbie publicznej i był pozłacanym krzyżem.
    • II stopień został nadany po 25 latach służby publicznej i był Krzyżem Srebrnym.
    • Specjalny poziom został przyznany robotnikom i pracownikom sektora prywatnego za 50 lat wiernej służby i był również srebrnym krzyżem, ale dębowy wieniec między ramionami krzyża jest złocony, a na górnej części znajduje się pozłacana liczba – 50 ramię krzyża.

    Na odwrocie napis: – Za wierną pracę (Für treue Arbeit). Oprócz bezpośredniego okresu służby wzięto pod uwagę okresy w Służbie Pracy Rzeszy, studia, służbę i szkolenie wojskowe, uwięzienie bez własnej winy i inne okresy kandydowania itp. Kiedy przyznano wyższy poziom, drugi poziom musiał zostać odrzucony, ale pozostał przy uhonorowanym. 12 sierpnia 1944 r. ponownie rozszerzono Medal Za Lojalność. Złoty liść dębu z numerem 50 na wstędze był ofiarowany na 50 lat. Projekt pochodzi od prof. Richarda Kleina z Monachium. Znanymi producentami byli: W. Deumer, Lüdenscheid, Deschler & Sohn, Monachium, Steinhauer & Lück, Lüdenscheid oraz Wächtler & Lange, Mittweida.

    Źródło: J. Nimmergut, Niemieckie ordery i odznaczenia do 1945 r., tom IV, 2001.

    Szybki podgląd
  • Gwiazda Krzyża Żelaznego 1939 (Blücherstern 1939) prototyp - III Rzesza

    Gwiazda Krzyża Żelaznego 1939 (Blücherstern 1939) prototyp – III Rzesza

    75,00 

    Gwiazda Wielkiego Krzyża Żelaznego Krzyża (niem . Stern zum Großkreuz des Eisernen Kreuzes) była najwyższym odznaczeniem wojskowym Królestwa Prus i Cesarstwa Niemieckiego. Uznano go za wyższe odznaczenie Wielkiego Krzyża Żelaznego Krzyża.

    Była przyznawana najwybitniejszym generałom, którzy dokonywali wyczynów przywódczych z najwyższą korzyścią dla państwa pruskiego, a później niemieckiego. Został on przyznany tylko dwukrotnie, w odstępie stu lat, feldmarszałkowi Gebhardowi von Blücherowi w 1815 roku za udział w zwycięstwie nad Napoleonem w bitwie pod Waterloo oraz feldmarszałkowi Paulowi von Hindenburgowi 25 marca 1918 roku za prowadzenie niemieckiej bitwy w 1918 roku. wiosenna ofensywa. Hindenburg otrzymał Wielki Krzyż Żelaznego Krzyża 9 grudnia 1916r.

    Nagroda jest powszechnie znana jako „Gwiazda Blüchera” ( Blücherstern ) od pierwszego odbiorcy.

    Opracowano wersję Gwiazdy z czasów drugiej wojny światowej, ale nigdy nie została ona formalnie ustanowiona ani nagrodzona. Po zwycięstwie aliantów w maju 1945 roku armia Stanów Zjednoczonych przejęła jedyny znany prototyp, który był przechowywany w bunkrze. Obecnie jest częścią kolekcji Muzeum Akademii Wojskowej Stanów Zjednoczonych (USMA) w West Point w stanie Nowy Jork.

    (źródło: Wikipedia)

    Szybki podgląd
  • Złota Odznaka za Rany Cesarskiej Marynarki Wojennej 1918 (Verwundetenabzeichen der Marine 1918 in Gold)

    Złota Odznaka za Rany Cesarskiej Marynarki Wojennej 1918 (Verwundetenabzeichen der Marine 1918 in Gold)

    55,00 

    Odznaka ta została nadana w uznaniu żołnierzy, którzy zostali ranni w walce przez wroga lub którzy zostali inwalidami w wyniku urazu.

    24 czerwca 1918 r. Wilhelm II podarował odznakę rannego marynarki wojennej członkom Marynarki Wojennej Cesarstwa. Przypisano trzy poziomy (czarny, srebrny/ matowy biały i złoty/ matowy żółty). Nagroda została przyznana tylko za rannych w walce morskiej.

    Posiadacze odznaczenia, którzy odnieśli kolejną ranę w wojsku od 1939 r., otrzymali polecenie wymiany na Odznakę Rannego (1939 r.) w czasie II wojny światowej.

    Warunki przyznania nagrody określały m.in.

    „Chcę nadać odznakę rannym w służbie ojczyźnie jako szczególne uznanie. Odznaka ma na celu uhonorowanie tych, którzy wykrwawili się za ojczyznę lub którzy stracili zdrowie w strefie działań wojennych na skutek wrogich wpływów i przez to są niezdolni do pracy”.

    Odznaka została przyznana w trzech etapach:

    – w kolorze czarnym (na jedną i dwie rany)
    – w kolorze srebrnym (na trzy i cztery rany)
    – w kolorze złotym (dla pięciu i więcej ran)

    Od 30 stycznia 1936 r. wyższe stopnie mogły być również przyznawane dekretem za rzadsze obrażenia, jeśli uzasadniała to ciężkość obrażeń lub nawet okaleczenie.
    Odznakę można było nosić również na odzieży cywilnej. W handlu sprzedawano wówczas wersje wykonane ze srebra, jako miniatury lub krążki śrubowe.

    Szybki podgląd
  • Złota odznaka za rany (Gold Verwundetenabzeichen) - III Rzesza

    Złota odznaka za rany (Gold Verwundetenabzeichen) – III Rzesza

    55,00 

    W dniu 3 marca 1918 roku Cesarz Wilhelm II ustanowił po raz pierwszy odznakę (Verwundetenabzeichen) honorującą żołnierzy, którzy w walce odnieśli rany lub zostali okaleczeni.

    W dniu 22 maja 1939 roku Hitler wznowił jej nadawanie. Na samym początku nadawano tę odznakę tylko niemieckim ochotnikom, którzy w czasie wojny domowej w Hiszpanii2) walczyli w szeregach Legionu Condor po stronie generała Franco przeciwko oddziałom republikańskim i odnieśli rany.

    1 września 1939 roku Hitler podpisał rozporządzenie o wprowadzeniu Verwundetenabzeichen również dla żołnierzy i oficerów Wehrmachtu, którzy w wyniku działań bojowych zostali ranni lub okaleczeni:

    Ustanowiona zostaje Odznaka za Rany jako pamiątka dla tych, którzy odnieśli rany lub okaleczenia w walce za Ojczyznę z wrogiem.

    Czarna Odznaka za Rany odlewana była z żeliwa lub mosiądzu. Nadawana była bez względu na liczbę zranień, w momencie kiedy zranienie dotyczyło:

    – utraty obu rąk lub nóg,
    – utraty ręki i stopy lub więcej członków,
    – utraty nogi i ręki,
    – utraty całkowitej wzroku w obu oczach,
    – uszkodzenia rdzenia kręgowego, co doprowadziło w konsekwencji do całkowitego zaburzenia funkcji ruchowych.

    Odznaka noszona była tylko w stopniu najwyższym. Jest najbardziej rozpoznawalnym wyróżnieniem wojskowym nadawanym w okresie II Wojny Światowej żołnierzom niemieckiego Wehrmachtu.

    Szybki podgląd

Wyświetlanie 205–216 z 251 wyników